De ijsberen zijn gespot!!!

Hoi allemaal,

Ik ben weer boven water... ;-) (was even onder zeil hihi)
Er was dus inderdaad geen bereik voor de mobiel, maar dat was ik al gewend van Antarctica, maar nu ook nog eens geen mogelijkheid om te mailen, wat een beproeving, maar ik heb het overleefd (San en Niek ook..)
Maar goed, ik ben nu online en kan dus vertellen hoe het was en wat ik allemaal gezien heb.
Ik heb vooral de klimgeit gezien en dat was als ik in de spiegel keek!!! Wat hebben we flinke wandelingen gemaakt over kiezels, stenen en keien... Met mijn huidige (non)conditie was dat al een hele prestatie, maar ook af en toe nog de hellinkjes. Gelukkig hadden we een leuke groep en hebben veel mensen me geholpen als ik even mijn verzuringsmomentjes had. Maarrr... het was het allemaal waard. Spitsbergen heeft hele mooie bergen en uitzichten, heb nog nooit mijn groothoek (landschaps)lens zoveel gebruikt als in deze vakantie.
Gelukkig heb ik ook mijn telelens mogen gebruiken, want we hebben ijsberen gezien!!!! Mij was het daar vooral om te doen deze reis en in de groep waren toch wel veel mensen die de overblijfselen van ontdekkingsreizigers en walvisvaarders, planten en vogels fantastisch vonden. Ik ben daar niet zo van, al konden onze gidsen Laurens en Ronald er super over vertellen. De kapitein (Joachiem)deed het super als er beren, baardrobben, walrussen of zeehonden waren. Dan ging de boot op stil en voeren we stapvoets voorbij, helemaal super!
Op een gegeven moment hadden ze vanuit de stuurhut de eerste ijsbeer gespot. Heel ver weg tegen een helling in de sneeuw (knap hoe ze die ontdekken). Lange tijd dachten we dat hij dood was, maar er kwam toch wat leven in. Helaas was met alle beesten die we zagen het licht niet optimaal om zo ver nog mooie foto's te maken, maar genoeg om ze goed te bekijken.
We voeren om de berg heen en in een fjord zien we een ijsbeer aan de waterkant Er ligt daar een dode walvis en dat trekt veel ijsberen. De ijsbeer gaat dan ook zwemmen en duiken naar walvis, geweldig! Dan zien we ook nog een moeder met jong liggen. Het jong reageert op onze boot en even later loopt de moeder weg gevolgd door het jong, zo schattig!
De leukste ijsbeer lag tegen de helling in de sneeuw en voerde een hele show op. Hij ging op zijn rug liggen en rolde met de poten omhoog, koddig om te zien!!!!
Op de terugweg zijn we weer langs deze fjord gegaan en hebben we daar geslapen. Toen ik 's morgens uit mijn patrijspoortje keek vanuit mijn bed, zag ik een ijsbeer de helling afkomen. Snel douchen en naar het dek. de beer heeft ons nog 3 kwartier vermaakt, terwijl hij in het water aan het zwemmen was en speelde met ijsblokken!
De laatste ijsbeer was spannender. We maakten een landing in Magdalenafjord en toen we net over een soort van dijkje waren en het laatste stuk van de fjord zagen, liep er een ijsbeer aan de overkant. Allemaal goed op onze hoede. Hij lijkt dan heel ver weg, maar het beest is zo groot dat zijn geslenter harder gaat dan onze wandelen. We keken hoe we terug moesten en het leek er even op dat de beer net zo snel als wij weer op het strandje zou kunnen zijn. Snel de zodiac oproepen. Eigenlijk was het best spannend, maar wilde ook weer niemand in de eerste zodiac, dus ben ik maar gegaan. Had ook nog wel een fotootje dichterbij gewild, maar liever geen "knuffelmomentje" met de ijsbeer. Wij bij de boot dus snel uitstappen, zodat de volgende groep gehaald kon worden. De groep bleef langs het strand doorlopen van de beer vandaan. Groep 2 ging ook goed, maar bij groep 3 konden wij vanaf de boot zien hoe de beer over het dijkje kwam en wij 100 meter verder zagen hoe de zodiac moeite had los te komen van het strand. Crewlid Thomas had kaplaarzen aan, maar stond tot zijn middel in het ijskoude water om de zodiac van het strand los te trekken. Gelukkig allemaal op tijd, maar ze waren nog niet aan boord van de Antigua of de beer liep al op hun plekje op het strand. Dit was dus leuk en spannend en gelukkig net niet gevaarlijk!
Verder hebben we nog poolvossen gezien, heel erg ver weg en rendieren.
Bijzonder was dat we blauwevinvissen hebben gezien. Dit zijn de grootste walvissen ter wereld en behoorlijk zeldzaam. Ze staan niet eens in de Spitsbergenboekjes beschreven, omdat ze niet veel voorkomen. Dit maakte het gemis aan beluga's ruimschoots goed.
De blauwvinvissen kwamen onwijs dicht bij de boot en lieten zich goed zien. Zo gaaf om dan met zijn allen aan dek te staan en dan die "Ohhhhh...." en "Daar!!" te horen als de walvis weer ergens opduikt. Op de momenten dat de staart boven het water uit kwam, was het een concert van klikkende fotocamera's!!! ;-)
Verder hebben we een paar keer hele nieuwsgierige zeehonden gehad. Wij lopen langs het water en ze komen kijken, bekijken ook echt de hele groep en duiken dan weer onder. Ik moet dan steeds aan het spel van vroeger van Ted de Braak denken (met die vallende stokjes die gevangen moeten worden) want dan staat daarna iedereen met de camera in de hand over het water te kijken waar hij weer op gaat duiken. Ze zijn erg lief en vooral leuk!!
Ik zei al dat de landschappen zo mooi waren. Het is wel heel raar dat er geen boom groeit en dat er alleen mossen en hele kleine bloemetjes zijn. De gletsjers vind ik super, die ijsmuren en het blauw erin is onbeschrijfelijk, dat moet je zelf gezien hebben.
Ik was gewaarschuwd dat Spitsbergen na Antarctica tegen zou vallen, maar ik vond de gletsjers nog net zo gaaf al waren ze dan kleiner. Dat er minder sneeuw lag vond ik niet zo erg, want dat had de wandelingen nog zwaarder voor me gemaakt hihi.
De Monacogletsjer was het mooist. Deze bezochten we met zeer helder weer. Je kon het ijs horen kraken, top!
Een wandeling die ik erg indrukwekkend vond was over de gletsjer, had ik nog nooit gedaan. We moesten wel erna een stijle berg van flinke rotsstenen af, wat voor mij natuurlijk geen hobby is, maar des te meer kicken als je weer aan het water staat!
En over water gesproken, dat heeft zich rustig gehouden. Slechts 1 avond hebben we het wat vervelend gehad. Ik geloof dat Kees de visje gevoerd heeft, maar ook over zeeziekte hebben we dus helemaal niets te klagen gehad!
Waar ik een beetje spijt van heb, is dat ik geen duik heb genomen bij het passeren van de 80 graden noorderbreedte, maar dat moment was er ineens en ik twijfelde. Het water was hier nog iets kouder dan in het Beaglekanaal na Antarctica. Ik verschuil me maar dat 1 keer ziek van vakantie terugkomen genoeg is... ;-)
Ik ga proberen snel de foto's uit te zoeken en ze dan op mijn site te plaatsen. Ik zal dan weer een berichtje plaatsen.
Kees en Tien, bedankt voor de gezelligheid van de afgelopen twee weken, jullie hebben goed op me gepast en me vooral goed voorzien van dropjes... hihi En Tien, wat was ik blij toen ik met bevroren handen ijsberen zat te kieken en jij voor mij mijn handschoenen ging halen.
Sietske, je was een gezellige roommate en ik vond het fijn met jou de hut te delen. Het is niet niets in zo'n klein hok met zoveel rotzooi bij ons!
De bemanning was echt top en zeer behulpzaam, om nooit te vergeten!
Verder zaten in de groep ook een verslaggever en fotograaf, die de reis voor het tijdschrift Columbus maakten. Grappig, ik ben zelf lid van dat blad, dus ik krijg eerdaags de foto's en het verslag van mijn eigen reis op de deurmat! Waarom zit ik dan nu weer zo'n verhaal te typen...?? ;-) Nou ja, het is nu klaar, ik ga pitten en dan morgenmiddag nog even naar Amsterdam vliegen.
Tot snel!!

Mier
xxx